گفت‌وگو با یک چوپان دروغگو

تنها چند گوسفند برایش مانده که همه‌شان از ترس لاغرند و از ظاهرشان این‌طور بر می‌آید که بر اثر حضور در حادثه‌ای تلخ، به روانشناس نیاز دارند. خودش هم مشغول ور روفتن با یک نی شکسته است. می‌نشینم و شروع به صحبت می‌کنم.

:: سلام آقای چوپان دروغگو.
 سلام. لطفا به من نگویید دروغگو.

::‌ یعنی مدعی هستید که دروغگو نیستید؟
معلوم است که دروغگو نیستم. من فقط همان چندبار را - آن هم برای شوخی - دروغ گفته‌ام و نتیجه‌اش را هم که کاملا نا عادلانه بود دیدم. مطمئن باشید من از خیلی‌ها کمتر دروغ می‌گویم. اما یا از بدشانسی است یا پارتی بازی که من شده‌ام انگشت‌نمای مردم.

:: گفتید نا عادلانه. بگید چرا آن نتیجه را ناعادلانه می‌دانید؟
شما فقط آن قسمتی از ماجرا را می‌دانید که بهتان گفته‌اند. من حرف‌های شنیدنی‌تری دارم. هر روز باید از صبح زود می‌رفتم چراگاه تا غروب. خب حوصله‌ام سر می‌رفت. سرگرمی چوپانان نی زدن است که نی من هم شکسته. ایناهاش. این شد که برای سرگرمی خواستیم یک شوخی کنیم.

:: بهتر نبود سرگرمی دیگری انتخاب می‌کردید؟
مشکل شماها این است که زود قضاوت می‌کنید. من خیلی سعی کردم سرگرمی دیگری پیدا کنم و از راه درست کارم را پیش‌ببرم ولی نشد. یعنی مجبورم کردند دست به این اقدام بزنم.
مثلا به یکی‌شان که نمی‌توانم نامش را ببرم گفتم این پی‌اس‌پی‌ رو بهم قرض بده. گفت باتری ندارد. گفتم خودم باتری می‌گیرم، گفت: آهان یادم اومد اصلا خرابه! از چند نفر دیگر هم که نمی‌توانم نامشان را ببرم کمک‌های دیگری خواستم که همگی سر باز زدند.

::‌ حرف آخر ندارید؟
حرف که زیاد دارم، اما مجال کو؟ فقط از شما تشکر می‌کنم که این رسانه را در اختیار من گذاشتید تا بتوانم من هم حرف‌هایم را بزنم و مردم خودشان قضاوت کنند.