اندر احوالات ما و خاطر حزن اندودمان
کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد
این خاطر حزین که در شعر بالا آمده، دلیل نبودن مان بود. اما جویای احوال شدن بی منت دوستان با مرام این روزگار بی مرام از طریق ایمیل و نظر در همین وبلاگ و sms و تماس تلفنی و پرسش حضوری و فکس و...، منتی شد بر گردنمان و خاطرمان را از mode حزن در آورد و روح مان را سرخوش نمود و دل مان را مشعشع و اشک شوق در چشمان مان حلقه زد. البته در این بین، اظهار الطافی نیز در قالب اخطارهایی رسید که گمان بردیم اگر مقاومت کنیم، سرانجامش به توجیه شدن های فیزیکی ختم خواهد شد و با جان مان بازی. و پرواضح است که نمی شود از جان گذشت چرا که جان شیرین خوش است.
ما هم که جنبه این همه لطف و خوبی را نداریم، تصمیم استوار گرفتیم تا از خوشحالی سرمان را محکم بکوبیم به دیوار. ولی دیدیم چیزی از دیوار به جا نمی ماند. پس رعایت حال همسایه دیوار به دیوارمان را کردیم و به همین سادگی از انجام تصمیم استوا مذکور گذشتیم و کلا بی خیال شدیم.
اما مسئله ای در این بین بود و آن این که (یا این آن که) سوژه پست مان چه باشد؟ دیدیم همین ماجراها مگر چه شان است؟ پس این شد آنچه خواندید.
پی نوشت ها:
۱- شعر تحریر شده، از دیوان حافظ شیرازی است. این را گفتم تا حق کپی رایت را رعایت کرده باشم.
۲- حالا درمورد این که جان ما هم مثل همان مور دانه کش خوش است یا نه، ما به فال نیک می گیریم و شیرین حسابش می کنیم. حالا این که شیرین حسابش کنیم هم آیا فال نیک است یانه، قضیه دیگری است اما ما می گوییم نیک است شما هم بگویید نیک است.
۳- اینکه داریم دوباره شرح غبیت مان را می دهیم، حالمان را از خودمان به هم زده. باشد که دیگر مثل بچه آدمی زاد باشیم و وبلاگ را در سر وقت به روز کنیم. آمین!
۴- راستی! پاییز شد.
این خاطر حزین که در شعر بالا آمده، دلیل نبودن مان بود. اما جویای احوال شدن بی منت دوستان با مرام این روزگار بی مرام از طریق ایمیل و نظر در همین وبلاگ و sms و تماس تلفنی و پرسش حضوری و فکس و...، منتی شد بر گردنمان و خاطرمان را از mode حزن در آورد و روح مان را سرخوش نمود و دل مان را مشعشع و اشک شوق در چشمان مان حلقه زد. البته در این بین، اظهار الطافی نیز در قالب اخطارهایی رسید که گمان بردیم اگر مقاومت کنیم، سرانجامش به توجیه شدن های فیزیکی ختم خواهد شد و با جان مان بازی. و پرواضح است که نمی شود از جان گذشت چرا که جان شیرین خوش است.
ما هم که جنبه این همه لطف و خوبی را نداریم، تصمیم استوار گرفتیم تا از خوشحالی سرمان را محکم بکوبیم به دیوار. ولی دیدیم چیزی از دیوار به جا نمی ماند. پس رعایت حال همسایه دیوار به دیوارمان را کردیم و به همین سادگی از انجام تصمیم استوا مذکور گذشتیم و کلا بی خیال شدیم.
اما مسئله ای در این بین بود و آن این که (یا این آن که) سوژه پست مان چه باشد؟ دیدیم همین ماجراها مگر چه شان است؟ پس این شد آنچه خواندید.
پی نوشت ها:
۱- شعر تحریر شده، از دیوان حافظ شیرازی است. این را گفتم تا حق کپی رایت را رعایت کرده باشم.
۲- حالا درمورد این که جان ما هم مثل همان مور دانه کش خوش است یا نه، ما به فال نیک می گیریم و شیرین حسابش می کنیم. حالا این که شیرین حسابش کنیم هم آیا فال نیک است یانه، قضیه دیگری است اما ما می گوییم نیک است شما هم بگویید نیک است.
۳- اینکه داریم دوباره شرح غبیت مان را می دهیم، حالمان را از خودمان به هم زده. باشد که دیگر مثل بچه آدمی زاد باشیم و وبلاگ را در سر وقت به روز کنیم. آمین!
۴- راستی! پاییز شد.
15 نظر
پيغام خود را بگذاريد
مهدي
آريان هستم. اهل ري. مثلا روزنامه‌نگار شايد هم گرافيست. قرار است در اين
وبلاگ مطالب طنز نوشته شود. حالا اگر ديديد گاهي جانم به لب رسيد و چرندي
تحويل دادم - كه زياد هم از اين اتفاقات برايم مي‌افتد و معمولاهم چرند
مي‌نويسم - اگر خوشتان نيامد، تقاضا دارم فحشم ندهيد و ادبيات شفاهي نثارم نكنيد. خب... مي‌توانيد درعوض، روي آن ضـربـدر - همان ضـربدر
بالا، سمت راست را مي‌گويم - كـليك كنيـد و خــلاص!
ما به عنوان نفر اول اینجا لبخند میزنیم ...
و ما به عنوان یک انسان بد بخت و بی نوا میگوییم...
مهدی جان ...
بابا جان ...
آدم جان
بفهم ...
آریا فردا می آید ...
بیچاره شدیم از دست تو ...
خاک بر سر ما از دست تو...
به خداوندگار جان و خرد سوگند که همین امروز و فردا خود را به دار خواهیم آویخت...
اصلا مردک ... ( مراد همان مرد کوچک است) چرا تمامش نمیکنی قال داستان را نمیکنی تمام ...
خدایااااااااااا ...
خسته شدیم از بس که نوشتیم ...
ماهیچ ما نگاه مرد از بس که جان ندارد ...
از بس که غصه خورد ...
اصلا لبخند بالایمان را پس بده ...
نمیخواهیم .
هی میگوید کار داریم...
ما که میدانیم شما دارید پول ها را پارو میکنید ...
عزیزم ...
ما نیک میدانیم ...
خدا بیاید شخصا شما را بخورد تمام شوید.
ها ها ها ...
باز هم لبخند میزنیم
این بهترین خبر داخل این شرایط بود که برگشتین.. بازم ممنونم.. گواهی پزشکی ارائه نکردین واسه غیبتتون؟ امیدوارم دیگه انقدر طولانی جایی نرید..
سلام
امیدوارم مرتب بیای و بنویسی.
عاشق این پاییزام...
پاییز . من عاشق پائیزم
..........................
پاسخ: من هم عاشق تو هستم احسان جان!
خوشحالم که برگشتی و خوبی که برگشتی .
پاییز بر تو هم مبارک !
حالم به هم خورد از روزهای کشدار تابستان و گرمای لزجش !
آمین و خوش آمدید
خوش آمد گل و زان خوشتر نباشد
که در دستت به جز ساغر نباشد
------------------------------
ایشالله از این به بعد مشکلی نداشته باشی که بابتش بخواهی غیبت کبری و صغری داشته باشی!
چقدر قایم باشک با خود... چقدر بدهکاریم خود را به خود !
خوبه که آدم تابستون بره پاییز برگرده!
بنویس مهدی جان.
هروقت خواستی بنویس. هر وقت دلت خواست. حسابی نداری که پس بدهی. اینجا خانه و فضای توست. هر گاه ما را خبر کنی می آییم و می خوانیم و می نویسیم
داداشم همیشه شاد و سرخوش باشی... دشمنت غمگین باد.
سبز باشی رفیق.
......................
پاسخ: سلام حمیدرضا جان. حال و احوالاتت چه طوره رفیق؟ سیستم من طوری تنظیم شده که شما به ما سر بزنی به صورت خودکار شاد می شم. همیشه موفق باشی.
امیدوارم پست بعدیت هم دوباره در مورد توضیح غیبتت نباشه ;)
پاییزت مبارک
سلام می کنیم و ابراز شعف
که بالاخره تغییری یافتیم
در بلاگ غریب و آشنایمـان
پائیز فصل غم های من است
و ماه دی شادی فصل پائیز
بهــــاری باشی آقامهـدی
اینجا علامت ملامتی نداره که یکی سرش رو داره میزنه به دیفال ...
واسه فقط یک صفحه ...
فقط یک صفحه اول