همه فرزندان من

اگر روزی شخصی، مثلا خبرنگار یا مجری بی‌مزه و لوسی از من در مورد احساسم نسبت به شماره‌های منتشر شده مجله ولگرد بپرسد، همان جوابی را می‌دهم که اغلب هنرمندان نسبت به آثارشان می‌دهند: هر شماره‌ای که  منتشر شده، مثل فرزندم است.
نه این‌که بگویم من هنرمندم نه. و نه این‌که بگویم علاقه من نسبت به شماره‌های منتشر شده، مانند علاقه پدر یا مادر به فرزندش است. بلکه از این جهت این پاسخ را می‌دهم، چرا که با هربار منتشر شدن یک شماره از مجله ولگرد، دردی کشیده‌ام همچون درد زایمان!
بله! این حس من از این جهت است که مصائب انتشار هر شماره، طوری است که با هر بار انتشار، انگار هر شماره را یک بار زاییده‌ام!
این را از این بابت گفتم تا شاید توجیهی باشد برای تاخیر و غیبت‌مان. اما در هر صورت در این مدت غیبت و در آستانه دو رقمی شدن «شماره - فرزند» مان، تغییراتی در ساختار فنی ایجاد شد تا انشاء‌الله دیگر دچار تاخیر نشویم. به امید خداوند مهربان.