
مهدی آریان
هنر همیشه سعی در ارتباط برقرار کردن و سخن گفتن با مخاطبانش دارد. سخن گفتن از احساسها. یک تابلوی نقاشی، یک قطعه موسیقی، یک فیلم، شعر و... همه به منظور گفتن یا ایجاد دست کم یک حس درون مخاطب دارند.
خنده، گریه، غم و اندوه و... حسهایی هستند که همه ما در طول زندگی آنها را تجربه کردهایم. در این بین حس «ترس» هم قرار دارد. حسی که گاه باعث میشود تا ما دم به تله ندهیم، و اگر از حد بگذرد، از خانه بیرون نیاییم. حس ترس نیز، مانند سایر حسها باید شناخته شود و مورد توجه قرار گیرد تا دراختیار قرار بگیرد.
در این بین افرادی هم هستند که دوست دارند دیگران را بترسانند و از این کار لذت هم میبرند. شاید در بین دوستان شما هم باشند افرادی که از این دست شوخیها میکنند.
در هنر عکاسی هم شاخهای است که از لحظه ترس عکس گرفته میشود. این عکاسان، سوژه خود را در ابتدا میترسانند و بعد - وقتی چهرهشان پر از ترس شد - از آنها عکس میگیرند.
این تصاویر، در ابتدا بیننده را به خنده میاندازد، اما کافی است کمی خودتان را جای سوژهها بگذارید، آن وقت...
در زیر چند نمونه از عکاسی ترس میبینید که در خانههای متروکه - معروف به خانه ارواح یا خانه وحشت - در کشورهای کانادا و آمریکا عکس برداری شده است.
در این عکسها ترسهای واقعی افراد بازدید کننده از خانههای وحشت را میبینید. افرادی که برای دیدن این خانه، پول پرداخت کردهاند و بلیط خریدهاند و هفتهها انتظار کشیدهاند.





اگر بعد از خندیدن به ترس سوژههای این عکسها، دوست داشتید خودتان را جای آنها بگذارید، میتوانید به سایت زیر مراجعه کنید:
www.nightmaresfearfactory.com