نیلوفر اسدی
پیش از هرچیز بهتر است که مدل را به دقت مطالعه کنیم. در فشردن تکمهی شاتر نباید عجله کرد بلکه باید بهترین و طبیعیترین حالات را کشف کرد که در یکی تفکر در دیگری لبخند و در سومی اندوه میتواند باشد.
چرخیدن به دور مدل برای یافتن بهترین نقطهی دید طوری که معایب او به نظر نرسد و مزایایش ارزش بیشتری پیدا کند از ضروریات است.
اغلب چهرهها طرف خوب و بد دارند. بعضیها صاحب نیمرخ جالب و بعضی فاقد آن هستند.
یکی دارای چانهی چاق و غبغب است پس نباید سر را به پایین بیاورد و یا یکی صاحب بینی بزرگ و عقابی است و نباید عکس نیمرخ گرفته شود. این چند نکته و اشارهی سریع به آنها از آغاز سختی کار عکاسی پرتره را نمایان میکند. زیبایی عکس هنرپیشگان و مخصوصا مدلها بیشتر مدیون آگاهی آنها از چگونه قرار گرفتن در مقابل دوربین است.
نور روز نرمش ملایمت عمق و برجستگی خوشایند به چهره میبخشد اما اگر از نور مستقیم خورشید استفاده شود تصاویری خشن ایجاد خواهد شد که فقط برای بعضی چهرهها مناسب است. پرترههایی که در سایه گرفته میشود دارای سایه روشن های لطیف و خوشایند است.اما عکاسان متخصص پرتره یا پرترتیست ها معمولا استفاده از نور مصنوعی را ترجیح میدهند.البته لازم به ذکر است که رنگ هم نقش مهمی در پرتره دارد گاهی عکس های سیاه و سفید جذابیت بیشتری دارند.