آوازخوان طاس، آینه‌ای برای روزمرگی‌های پوچ

یکی از مطرح‌ترین تئاترهایی که این روزها بر روی صحنه است، نمایش «آوازخوان طاس» است. متن این نمایش که در حال حاضر در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است، سال ۱۹۴۹ میلادی توسط اوژن یونسکو نوشته شده که از سوی نظریه پردازان و منتقدان به عنوان سردمدار جریان ابزورد یا معنا باخته شناخته می‌شود.
«آوازخوان طاس» نمایشی  هجو آمیز است که از خلال گفت‌وگوهای بی‌معنی شخصیت‌هایش، به نقد روابط آدم‌ها در زندگی امروزی می‌پردازد.
اوژن یونسکو هدف از نوشتن این نمایشنامه را بازنمایی قهقرایی آدمی به دلیل از دست دادن اصالت و شبیه دیگران شدن دانست و گفت: «این روزها همه می کوشند مثل دیگران حرف بزنند و برای همین است که دیگر کسی فکر نمی‌کند».
هرچند تمام اجزای و متن این نمایش - حتی نام آوازخوان طاس - بی‌ربط است، اما این دلیلی بر پوچ و بی‌معنی بودن نمایش نیست. چرا که قرار است با دیدن این تئاتر، بخشی از زندگی خودمان را ببینیم و آیا واقعیت جز این است که اغلب ما روزانه دچار تعارفات و مناسبات بی معنی و پوچ هستیم؟!
بهمن معتمدیان، کارگردان این نمایش در مصاحبه با «نگاه پنجشنبه» می‌گوید:  «یونسکو در گفت و گوهایش به ماجرای نوشتن این نمایش‌نامه اشاره کرده است. او می‌گوید مشغول خواندن زبان انگلیسی از روی کتاب‌های خودآموز بوده که در این کتاب با جمله‌هایی روبه‌رو می‌شود که به نظرش بسیار از محتوا تهی هستند. و بعد برای مدتی حواسش پرت حرف‌هایی می‌شود که مردم کوچه و خیابان در تمام روز با هم رد و بدل می‌کنند. یونسکو می‌گوید خیلی از این حرف‌ها از هر مفهومی تهی استو خب به نظرم این مسئله به حال و روز زمانه ما کم شباهت ندارد. کافی است نیم ساعت کانال‌های تلوزیونی را بالا و پایین کنید و گوش‌تان را بدهید به صداهایی که از تلویزیون خانه‌تان می‌شنوید، به نظرم راحت متوجه می‌شوید که یونسکو چقدر درست می‌گفته. یا صبح زود وقتی در تاکسی نشسته‌اید، به داد و بی‌دادهای مجری‌های رادیو که سعی می‌کنند ادای آدم‌های با انرژی را در بیاورند؛ توجه کنید. علاوه بر این‌ها او در این نمایش از تقلید صرف آدم‌هایی که هیچ ایده‌ای از خودشان ندارند و صرفا از تولید فکر دست دوم و نازل برای زندگی و معاشرت و ارتباط با جامعه استفاده می‌کنند می‌گوید. این حال و روز هرجامعه در حال گذاری است؛ جامعه‌ای که آدم‌هایش خیلی کندوکاو نمی‌کنند. برای همین‌هاست که آوازخوان طاس را روی صحنه بردیم.»
این تئاتر، حرف‌های مفت و ادعاهای پوچی که - ناگزیر - هر روزه با آن‌ها مواجهیم را نمایش می دهد. درواقع آینه‌ای است نقدآمیز برای روزمرگی‌هایی که ناشی از دنیای مدرن است.
فلامک جنیدی از بازیگران این تئاتر در مورد این نمایش می‌گوید: «با دیدن این نمایش خنده‌تان می‌گیرد از تشابه اتفاقات روی صحنه با زندگی واقعی خودمان. از این که چه قدر صرف عادت حرف زده‌ایم بی‌اینکه در پی معنا باشیم. پی می‌بریم به پوچی کلمات و پوچی تدریجی زندگی در ورطه روزمرگی...»
نمایش «آوازخوان طاس» تا پایان آبان‌ماه در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به کارگردانی بهمن معتمدیان و با بازی بهاره رهنما، هومن برق‌نورد، سروش صحت، فلامک جنیدی، هوتن شکیبا و امید روحانی اجرا می‌شود.